Bettie Serveert & Metal Molly

BETTIE SERVEERT

Bettie Serveert is een Nederlandse alternatieve en indierockband uit Amsterdam die bekend staat om hun melancholische melodieën en introspectieve, serieuze liedteksten. Hoewel Palomine internationaal het bekendst is, scoorden The Betties vooral met Lamprey in eigen land. 

Het verhaal van Bettie Serveert begon wanneer de in Canada geboren en in Nederland opgegroeide Carol van Dyk werd ingehuurd als live-geluidsmixer voor de beroemde undergroundband de Artsen. Herman Bunskoeke en Peter Visser waren al lid, Berend Dubbe was hun roadie en het muzikale zijproject waar alle vier de vrienden aan meewerkten werd Bettie Serveert. (Aangezien je het vraagt: de naam verwijst naar de Nederlandse tennisster Bettie Stöve, die in 1977 de Wimbledon Ladies Final verloor en bekend stond om haar tennisinstructieboeken 'Bettie Serveert').

Bijna 26 jaar later ontmoetten The Betties eindelijk de Nederlandse tennisster Betty. En in 2023 bracht Matador Records hun debuutalbum Palomine wereldwijd opnieuw uit als een speciale 30th Anniversary-editie op doorschijnend oranje vinyl, inclusief de originele 7". De band deed twee uitverkochte shows in Amsterdam en Utrecht om hun 'verjaardag' te vieren, waar ze het hele album met hun eerste drummer Berend Dubbe en ook een tweede set met alle andere favorieten van de afgelopen 20 jaar met hun huidige drummer en toetsenist speelden. 

Tijdens deze show zullen de Betties een combinatie van al hun favoriete nummers spelen, inclusief de meest geliefde Palomine deuntjes.

-------------------

METAL MOLLY

Metal Molly is in 2025 weer (even) samen! Dertig jaar geleden verscheen hun debuutalbum “Surgery for Zebra” en dat leek hen een goede gelegenheid om de plaat (voor de eerste keer!) op vinyl te persen en een paar (laatste) shows te spelen.

In Europa kwam het album uit op Brinkman Records (waar ook o.a. Bettie Serveert en Nemo aangesloten waren) en in de USA op het Silvertone/Zomba label met als labelgenoten o.a. The Stone Roses en John Lee Hooker (John Lee Hooker hebben ze nooit ontmoet maar The Stone Roses ook niet).

Daarop stond hun cult(?)hit “Orange”, dat voor een stel net-twintigjaren prachtige rock-n-roll deuren openden: een sh*tload aan festivals (o.a. twee keer Werchter (toen nog T/W), Pinkpop, Lowlands…, voorprogramma’s David Bowie, Therapy? en Bush, én een Europese toer langs de schone clubs, samen met Nick Cave’s B-ploeg Gallon Drunk.

Omdat beide Metal Molly-periodes een beetje rommelig waren geëindigd (in 1997 wegens implosie in de band a.k.a. “metaalmoeheid wegens te snel naar de top” en in 2000 wegens het faillissement van de platenfirma (niet hun schuld)), hadden ze de afgelopen jaren toch ‘goesting’ om nog één keer de nog niet té oude knoken op een podium te (laten) hijsen. Voor zomerfestivals bijvoorbeeld. En een goedgevulde najaarstournee.

Ze hebben al stiekem een try-out gedaan en daar klonken ze naar verluidt verdacht veel als hun oude zelve.

Waarschijnlijk rakelen ze zelfs enkele onafgewerkte ideeën op en vormen ze die om tot nieuwe songs.

En wie weet brengen ze dan wel enkele van die nieuwe songs uit …

(als ‘Deus lo volt’ want hun drummer Gino heeft zichzelf net volledig in de prak laten rijden door zich 400 meter te laten meeslepen op een motorkap en heeft wat breuken opgelopen en tjonge-tjonge meneer wat een verhaal)